پاسخ های مرفوفیزیولوژیک ژنوتیپ های گندم به تنش خشکی

به منظور ارزیابی واکنش ژنوتیپ های گندم به تنش خشکی انتهای فصل و شناسایی ژنوتیپ های متحمل و حساس، 30 ژنوتیپ گندم در دو محیط تنش و بدون تنش در سال های زراعی 89-1388 و 90-1389 مورد مقایسه قرار گرفتند. آزمایشی مزرعه ای در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. آبیاری به عنوان عامل اصلی (آبیاری معمول و قطع آبیاری در مرحله گلدهی) و ژنوتیپ های گندم به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. مقایسه میانگین ارقام مورد مطالعه نشان دادکه در شرایط بدون تنش و تنش خشکی بیشترین عملکرد دانه به ترتیب از ارقام درخشان وکویر بدست آمد .کمترین عملکرد دانه در هر دو شرایط رطوبتی مربوط به رقم ویریناک بود. بعلاوه، نتایج نشان داد که از میان ویژگی های فیزیولوژیک بررسی شده محتوای نسبی آب برگ پرچم و دمای سایه انداز گیاهی دارای همبستگی معنی دار با عملکرد در هر دو شرایط رطوبتی بودند. بنابراین، می توان این دو ویژگی را به عنوان شاخص های مناسب جهت گزینش ارقام در شرایط تنش ارزیابی کرد. بر اساس نتایج این آزمایش دو ساله شاخص های کمی میانگین هندسی بهره وری (gmp)، تحمل به تنش (sti) و میانگین بهره وری (mp) در ارزیابی تحمل به خشکی شاخص های مناسبی می باشند.